11 Eylül 2009

11092009



Bomboş plaj. Hakikaten. Bir deli köpek var - sürekli denizi ısırmaya çalışan - bir de ben. Yüzüyorum, yüzüyorum, yüzüyorum...
Mahalle de bomboş. Otellerin, restoranların sahipleri tüm gün sahildeki çay bahçelerinde okeye dönüyor. Herkes aynı şeyden bahsediyor; Ramazan. ‘Kim ki bu Ramazan’ dedi Almanlardan biri, sonra kendisi de gülmeye başladı, ‘Jaaa, siz Ramadan diyorsunuz yani’. Saatlerce güldüm.
İçimden yazmak filan gelmiyor. Hiç istemiyor canım. Göreve dönüşen rutin sevişmeler gibi. Benzetmem de tuhaf oldu şimdi. Gazeteye bir yazı yazdım, bir de radyonun sitesine ama onu henüz düzeltmedim. O kadar gelmiyor ki içimden, o kadar... Elimde bir de çeviri varken kelimelere bu mesafeli duruşum hiç akıl kârı değil.
Şu sıralar göçmen kuşları izleyebiliyorum saatlerce ya da sahilde oturup balık atlayacak mı diye bekliyorum. Bisiklete binip hiç olmayacak bir yerde durup uzakları seyrediyorum. Bir de bu şarkıyı dinliyorum... 7 Temmuz’du galiba. Sene 2003. Kırmızı etekler uçuşuyordu. Hafızam beni yanıltmıyorsa, bir de o gece konser sonrası hafiften yağmur yağmıştı. Sanki...
Fon Müziği: Elisa - Jane Birkin

2 yorum:

kinik dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
kinik dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.